Nie ma chyba w Polsce miasta, które byłoby uważane za bardziej klimatyczne od Krakowa. Ta dawna stolica, pełna zabytków i atrakcji, uroczych zaułków i artystycznej atmosfery była natchnieniem dla poetów i malarzy. W mieście gdzie jak pisze Andrzej Sikorowski „złote nuty spadają na Rynek” można się zakochać i wracać wielokroć, odkrywając za każdym razem jego piękno od nowa. Nie ma chyba turysty, który nie odwiedziłby w Krakowie dwóch miejsc – królewskiego Wawelu i Rynku Starego Miasta. Wawel – dawna siedziba królów to także miejsce pochówku najbardziej zasłużonych Polaków. Renesansowe zamkowe krużganki otaczające zamkowy dziedziniec do dziś zachwycają harmonią. W wiślanej skarpie znajduje się natomiast atrakcja dla najmłodszych – Smocza Jama, gdzie według legendy miał mieszkać straszliwy smok zabity podstępem przez szewczyka Dratewkę. Z zamkowego wzgórza ulica Grodzka wiedzie wprost na krakowski rynek. A tu przy dźwiękach hejnału z wieży kościoła Mariackiego i stuku dorożek na bruku można się poczuć jak w dawnych czasach. Pokrzykiwania kwiaciarek mieszając się z nawoływaniem straganiarzy i muzyką ulicznych grajków. Oczywiście najwięcej zainteresowanych przyciągają Sukiennice z kramami z wyrobami regionalnymi. Nieco z boku stoi kościół Mariacki ze słynnym ołtarzem Wita Stwosza. W półmroku gotyckiego wnętrza potężne rzeźby zamknięte w tryptyku wyglądają niesamowicie. Ale krakowskie Stare Miasto to nie tylko Rynek Główny. Tu każda uliczka ma swoją historię i znaczenie. Dawne mieszczańskie kamienice mieszczą dziś liczne instytucje kultury a także modne restauracje, puby i kluby. Tu zabawić można się o każdej porze dnia i nocy. Najwytrwalsi opuszczając lokale o wczesnych godzinach rannych gdy pierwsi mieszkańcy wychodzą do pracy. Bo krakowskie Stare Miasto jest wciąż zamieszkałe przez ludzi, którzy nie wyobrażają sobie innego miejsca do życia, jak tylko tu wśród stuku obcasów na bruku, ciągłego gwaru i atmosfery wiecznego święta. A gdy już nasyci się oczy i serce widokami i klimatem Starego Miasta warto udać się dalej na krakowski Kazimierz. Ta dawna dzielnica żydowska przeżywa obecnie swój renesans. Na każdym kroku spotkać tu można pamiątki po dawnych mieszkańcach. Wizyta w synagodze czy na kirkucie dostarcza tematów do przemyśleń nad zawiłą historią nie tylko miasta ale i całej Polski. Kazimierz to także dzielnica artystów. Do niedawna nie każdy miał odwagę się tu zapuszczać po zmroku. Dziś to zagłębie modnych lokali, a także miejsce zamieszkania i pracy wielu krakowskich malarzy, fotografów, muzyków. Dzielnica ożywa szczególnie podczas Festiwalu Żydowskiego, kiedy na ulicy Szerokiej odbywają się liczne koncerty a finałowa noc przyciąga tu wielobarwny tłum, który tańczy w rytm żydowskich melodii. Kraków to nie tylko dzielnice lezące w centrum. Aby zobaczyć najpiękniejszą panoramę miasta warto wybrać się na Kopiec Kościuszki. Usypany przez społeczeństwo na cześć naczelnika powstania 1794 roku i otoczony austriackimi fortami stanowi jeden z najlepszych w Krakowie punktów widokowych. Przy dobrej pogodzie można stąd z łatwością rozpoznać budynki na Starym Mieście. A gdy chodzenie po mieście znuży już zupełnie wytchnienie oferuje Las Wolski ze znajdującym się tu Ogrodem Zoologicznym i położonym w pobliżu Ogrodem Botanicznym. A magiczna atmosfera Krakowa… Poczuć można ją na każdym kroku. Bo tu na każdym murku spotkać można ulicznego malarza, grajka czy aktora. Bo poczuć się tu można jakby się przeniosło w czasie. Bo w końcu jak śpiewa Andrzej Sikorowski, tu „odmiennym rytmem ludziom bije serce”. I choć Kraków stolicą już dawno nie jest to krakusi uważają siebie za innych i trochę chyba lepszych od mieszkańców innych miast. Lecz o powrocie stolicy do Krakowa lepiej tu nie wspominać. Nie sposób sobie wyobrazić takiego gwaru i ruchu w tym trochę sennym ale cudownym mieście.
Nie przenoście nam stolicy do Krakowa (Sikorowski Andrzej) Nowy dom (Melodia popularna) Niespokojne morze (Reiser Jerzy) Noe (Popularna melodia) Nowy dzień (Pawlisz Ziemowit) Nuta z Ponidzia (z repertuaru "Wolnej grupy Bukowina") Piosenka z szabli (Orkisz Paweł) Ojczyzna (Melodia popularna) Pieśń łagodnych (Jarociński Wojciech)
Golden notes fall on the Rynek And there is music galore all around Wierzynek cooks food fit for a king And the florists wait for a miracle Sometimes, in dreams, a politician appears Who is always right, it's settled And announces with a scholarly voice That it was best at the times of Piast Good heavens, what am I hearing Good heavens, what am I dreaming I rise in the morning and hastily write A short refrain, three sentences Don’t bring our capital to Krakow Although you like to return to symbols so much Because they'll appear here soon Arrogant faces, holy words And stupidity which really hurts Here you walk with the moon in your boutonniere Here in the spring the best poems are born And as if by a different rhythm Beat people's hearts here Even though the air isn't the best for the heart Golden notes fall on the Rynek And there is music galore all around Wierzynek cooks food fit for a king And the florists wait for a miracle Lost in a piece of history Which mother read every evening We lived through great battles Always in time for the rescue But that's already happened More than one rain fell on us It won't repeat what happened The wind in the chimneys is different these days Don’t bring our capital to Krakow Although you like to return to symbols so much Because they'll appear here soon Arrogant faces, holy words And stupidity which really hurts Don't bring our capital to Krakow Let it stay where it is already So request, wholeheartedly Well weighing their own words Two Cracovians, Gregory T. and Andrew S.
Grzegorz Turnau i Andrzej Sikorowski o stolicy :) http://kaaz.wrzuta.pl/audio/85kMwDihEb0/nie_przenoscie_nam_stolicy_do_krakowa pozdrowienia dla Warszawy
U nas chodzi się z księżycem w butonierce u nas wiosną wiersze rodzą się najlepsze i odmiennym jakby rytmem u nas ludziom bije serce (...) Ilekroć mamy do czynienia z alegorią, a jest to nieodłączna cecha utworów poetyckich, tylekroć pojawia się nieuchwytność i wielość interpretacji. Wczoraj jednak, stojąc w tłumie ludzi na ul. Franciszkańskiej w Krakowie, pod Oknem Papieskim, miałem wrażenie namacalności i rozpoznawalności tych poetyckich fraz określających klimat Krakowa. Rocznica śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II to znacząca data dla świata, dla Polski, dla Krakowa. Kilkutysięczny tłum zebrany przed Pałacem Arcybiskupim. I okazuje się, że można uczcić ważną rocznicę w sposób godny, poważny i skupiony - bez transparentów i okrzyków, bez demonstracji politycznych i przepychanek, bez dzielenia Polaków na lepszych i gorszych, bez ubijania swoich interesów (jakiegokolwiek rodzaju), a nawet bez burzliwych aplauzów i wyczekiwania spektakularnych akcentów. Koncert muzyczny, utwory poetyckie, modlitwa różańcowa, spokojne, w proste słowa ujęte, wspomnienia Księdza Kardynała Dziwisza, wspólne odśpiewanie „Barki”, końcowe błogosławieństwo i rozesłanie, a przy tym kwiaty i znicze. I wymowna cisza z zaczarowanym odgłosem Dzwonu Zygmunta w tle. I rzesza ludzi, którzy z godnością, w skupieniu trwają w tym miejscu mającym swoją historię i swoją symboliczną wymowę – to ludzie, którzy wiedzą o co chodzi, którzy nie potrzebują żadnych efektów specjalnych i nie potrzebują konferansjera mówiącego jak trzeba reagować. Dobrych kilkanaście lat temu zdarzyło mi się przechodzić przez tę samą ulicę Franciszkańską. Szedłem wówczas od strony Placu Dominikańskiego i po przeciwległej stronie ulicy zauważyłem Księdza Kardynała Macharskiego, który stał w towarzystwie pewnej niewiasty i cierpliwie czekał, aż przejadą samochody by przejść na skróty do Pałacu Arcybiskupiego. Wśród jadących samochodów pojawił się policyjny radiowóz. W pewnym momencie radiowóz energicznie zahamował przed Księdzem Kardynałem, zatrzymały się też pozostałe pojazdy, zaś panowie policjanci dali znak ówczesnemu Metropolicie Królewskiego Miasta Krakowa, że może przejść, choć nie było w tym miejscu pasów dla pieszych. Ksiądz Kardynał skłonił się elegancko i przemaszerował do swojej siedziby. Było to wydarzenie drobne, ale w tym kontekście niepozbawione pewnej symbolicznej wymowy. Nie chodzi tu ani o rozdział Kościoła i państwa, ani o żadną eklezjologię, czy też o analizę zjawisk społecznych. Chodzi o zwykłe ludzkie gesty, które w danym miejscu i czasie nabierają dodatkowego znaczenia. Takich gestów nie da się zadekretować ani nawet wyliczyć w wyczerpującej formie. One wynikają z czegoś, co jest „w powietrzu” i co się czuje; to „coś” kształtuje przez wieki kultura i tradycja. W takich właśnie sytuacjach łatwiej zrozumieć poetę, gdy mówi: Złote nuty spadają na Rynek i dokoła muzyki jest w bród po królewsku gotuje Wierzynek a kwiaciarki czekają na cud... Współczesne media oswoiły nas z wszechogarniającą pogonią za sensacją i skandalami. Może warto jednak zatrzymać się nad tym co dobre, piękne i urzekające swoją zwyczajnością, nawet jeśli mało „medialne”. Kraków jest dobrym miejscem, aby rozpocząć taką wędrówkę. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.
. 608 666 351 309 635 417 26 306
nie przenoście nam stolicy do krakowa akordy
