Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 11:09 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut U zdrowej osoby liczba płytek krwi w układzie krwionośnym zależy od równowagi między ich wytwarzaniem a niszczeniem. Zaburzenie tego procesu prowadzi do sytuacji, w której w organizmie jest za mało lub za dużo płytek krwi. Gdy organizm zbyt wolno wytwarza płytki, zbyt szybko je niszczy lub gdy oba te procesy toczą się jednocześnie, liczba płytek krwi obniża się. Wówczas mówimy o małopłytkowości. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Skazy krwotoczne Objawy małopłytkowości Leczenie małopłytkowości Wśród przyczyn małopłytkowości najczęściej wymienia się choroby szpiku kostnego (białaczki, chłoniaki), przerzuty innych nowotworów do szpiku (raka prostaty, płuc), zakażenia niektórymi wirusami (np. HIV, HCV, CMV, różyczką, mononukleozą), zakażenia gruźlicą, malarią, Helicobacter pylori, przyjmowanie pewnych szczepionek, zażywanie niektórych leków, kontakt z toksynami, promieniowanie oraz alkoholizm. Małopłytkowość wpływa niekorzystnie na hemostazę i krzepnięcia krwi. Jest także przyczyną występowania skaz krwotocznych. Według definicji prawidłowa hemostaza to mechanizm obronny naszego organizmu, którego zadaniem jest zapobieganie wypływowi krwi z naczyń. Inaczej mówiąc, chodzi o utrzymanie prawidłowego przepływu krwi w układzie krwionośnym, zarówno w chwili uszkodzenia tkanek organizmu, jak i w czasie jego prawidłowego funkcjonowania. Reakcje, które zachodzą w procesie hemostazy, prowadzą do powstania skrzepu włóknikowego. W zachowaniu równowagi hemostatycznej uczestniczą cztery układy – ściana naczynia krwionośnego, płytki krwi, układ krzepnięcia i układ fibrynolizy. Ściana naczyń i płytki krwi powodują mechaniczne zatrzymanie krwawienia (hemostaza pierwotna). Układ krzepnięcia odpowiada za długotrwałe zamknięcie uszkodzonego naczynia (hemostaza ostateczna). Zaś układ fibrynolotyczny zapewnia przywrócenie i utrzymanie przepływu krwi poprzez usuwanie nadmiaru skrzepu i zapoczątkowanie procesu gojenia się rany. Wszystkie zaburzenia prawidłowego przebiegu hemostazy mogą prowadzić do wystąpienia objawów skazy krwotocznej lub powikłań zatorowo-zakrzepowych. Skazy krwotoczne Najliczniejszą grupą skaz krwotocznych są te związane z małopłytkowością. Następną stanowią skazy związane z niedoborem osoczowych czynników krzepnięcia, a kolejną wynikające ze zmian naczyniowych. Skazy krwotoczne małopłytkowe mogą być związane z bardzo różnorodnymi czynnikami, dlatego też obraz samej choroby bywa niejednorodny. Choroba może mieć podłoże w przyspieszonym niszczeniu płytek krwi, upośledzeniu wytwarzania płytek przez szpik lub nieprawidłowym rozmieszczaniu płytek krwi. Samoistny rozpad płytek krwi jest procesem patologicznym i ma związek z nieprawidłowymi reakcjami układu odpornościowego. Za ograniczenie wytwarzania płytek krwi często odpowiada hipoplazja (kształtowanie się komórek niewłaściwej wielkości) lub aplazja (niewykształtowanie się) szpiku. Więcej jest przypadków hipoplazji, do której może prowadzić leczenie cytostatykami, lekami immunosupresyjnymi lub radioterapia. Wyodrębniono ponad 150 leków, których podawanie może dawać takie działania niepożądane. Są wśród nich nie tylko leki stosowane w leczeniu schorzeń nowotworowych, ale także leki przeciwcukrzycowe, nasercowe czy uspokajające. Do większości przypadków polekowych małopłytkowych skaz krwotocznych dochodzi wskutek bezpośredniego oddziaływania na szpik toksycznych substancji zawartych w leku. W przypadku małopłytkowości o podłożu reakcji odpornościowej, w organizmie chorego - tylko w obecności leku – powstają specyficzne przeciwciała. Przeciwciała te reagują z antygenem osoczowym i powstaje kompleks antygen-przeciwciało. Kompleks ten absorbowany jest przez płytki krwi. Te zostają uszkodzone i wyeliminowane z krążenia. Po lekach typu chinina lub chinidyna może pojawić się plamica alergiczna, która jest tzw. wybiórczym uszkodzeniem układu płytkotwórczego. W przebiegu plamicy liczba płytek krwi jest zwykle bardzo zmniejszona, co może skutkować krwawieniami narządowymi. Jednak odstawienie leków sprawia, że w ciągu kilku dni liczba płytek krwi powraca do normy. Małopłytkowość może wystąpić także u osób, które mają poważne niedobory witaminy B12 oraz kwasu foliowego. W celu potwierdzenia takich niedoborów należy wykonać badania, a ich wyniki omówić z lekarzem. Suplementy diety są dostępne bez recepty, jednak decyzję o zasadności ich stosowania i dawkowaniu powinien podjąć lekarz. Oto kilka przykładowych produktów: Witamina B12 w kapsułkach (porównaj ceny) Kwas foliowy w tabletkach(porównaj ceny) Kwas foliowy w aerozolu(porównaj ceny) Suplement diety z witaminą B12, witaminą B6 i kwasem foliowym(porównaj ceny) Małopłytkowość, która jest związana z nieprawidłowym rozmieszczeniem płytek krwi w układzie naczyniowym, pojawia się przy chorobach, w których dochodzi do powiększenia śledziony oraz w przypadku marskości wątroby, zakrzepu żyły śledzionowej, a także w tzw. zespołach rozrostowych, np. w ziarnicy złośliwej czy złośliwych chłoniakach nieziarniczych. Objawy małopłytkowości Niezależnie od przyczyny małopłytkowości objawy choroby są takie same. Są to wybroczyny, sińce, krwawienia z nosa lub dziąseł nasilające się nawet po drobnych urazach. Inną cechą choroby są obfite krwawienia przy niewielkich urazach lub zabiegach chirurgicznych. Sińce na skórze pojawiają się nawet przy niewielkim ucisku ciała. Wybroczyny przyjmują niekiedy znaczne obszary ciała. Obejmują skórę i tkankę podskórną nie tylko na kończynach, ale również na tułowiu. U kobiet może pojawić się obfite krwawienie z dróg rodnych. Do ciężkich powikłań małopłytkowości zalicza się krwawienia z przewodu pokarmowego oraz krwawienia śródczaszkowe. W diagnozowaniu małopłytkowości dokonuje się też badań krwi, które pokazują, że płytki krwi mają różną wielkość i nietypowe kształty. Zwykle można stwierdzić obecność płytek olbrzymich i bardzo małych. Małopłytkowość rozpoznaje się gdy liczba płytek krwi spada poniżej 150 000/mikrolitr. Leczenie małopłytkowości Zawsze jest uzależnione od przyczyny, która wywołała schorzenie z uwzględnieniem mechanizmu powstawania choroby. Im więcej informacji lekarz uzyska od pacjenta lub jego bliskich, tym lepiej będzie mógł opracować schemat leczenia. Ważne jest, aby w każdym przypadku małopłytkowości, powiedzieć lekarzowi o przyjmowanych lekach, kontakcie z substancjami toksycznymi, przebytych infekcjach lub przyjętych szczepieniach ochronnych. Jedna z cech leczenia jest eliminowanie kontaktu chorego z czynnikami wywołującymi chorobę, np. z substancjami toksycznymi. W przypadku krwawień z narządów chorym podaje się koncentraty płytkowe. Chorym podaje się także kortykosteroidy, ponieważ zmniejszają przepuszczalność włośniczek. Przy małopłytkowości toksycznej, czyli chorobie spowodowanej toksycznym działaniem niektórych leków lub innych substancji chemicznych, poprawa stanu zdrowia, czyli wzrost liczby płytek krwi następuje po 3-9 miesiącach. Podstawą leczenia jest natychmiastowe przerwanie stosowania leków, które doprowadziły do rozwoju małopłytkowości. Aby opanować nagłe krwawienia podaje się leki antyfibrynolityczne. Stosowanie rutyny czy witaminy C jest mało skuteczne w takich przypadkach. Tekst: Anna Jarosz zdrowie Bóle mięśniowe - przyczyny i leczenie. Domowe sposoby na bóle mięśniowe Prawie każdy odczuje bóle mięśniowe w pewnym momencie swojego życia. Część z nich jest normalna, gdy pojawia się kiedy zaczynamy nową aktywność fizyczną lub... Adrian Jurewicz Leczenie niepłodności. Weszła do środka i pokazała, jak wygląda "ten" pokój Nawet 20 proc. par w Polsce boryka się z problemem niepłodności. W związku z tym w naszym kraju wzrasta liczba ośrodków skupiających się na leczeniu tej... Tomasz Gdaniec Anafilaksja - przyczyny, objawy, leczenie. Pierwsza pomoc przy anafilaksji Anafilaksja jest ciężką reakcją alergiczną na jad, pokarm lub leki. Większość przypadków jest spowodowana użądleniem pszczół lub jedzeniem pokarmów, o których... Adrian Jurewicz Inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu - przyczyny, rodzaje, sposoby leczenia Nietrzymanie moczu to dla wielu kobiet dolegliwość wstydliwa i niezwykle uciążliwa. Problem z trzymaniem moczu znacznie utrudnia bowiem codzienne funkcjonowanie.... Wole tarczycy - przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie Wole tarczycy to widoczne zgrubienie szyi, które jest efektem nieprawidłowego funkcjonowania tego gruczołu. Pojawienie się wola tarczycy nie zawsze wskazuje na... Monika Wasilonek Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura to choroba odzwierzęca spowodowana bakteriami Gram-ujemnymi, które przedostają się do organizmu na skutek zadrapania. Nosicielami bakterii... Stan przedcukrzycowy - objawy, diagnostyka i leczenie Stan przedcukrzycowy to zaburzenie, którego nie powinno się ignorować, ponieważ jego wystąpienie wpływa na spotęgowane ryzyka zachorowania na cukrzycę.... Monika Wasilonek Pęcherze na stopach - przyczyny, leczenie, zapobieganie, domowe sposoby Niemal każdy choć raz w życiu miał uciążliwe pęcherze na stopach. Pojawiają się one szczególnie wtedy, kiedy zakładamy nowe i jeszcze nierozchodzone lub po prostu... Niedobór potasu Niedobór potasu negatywnie wpływa na kondycję komórek nerwowych i ich interakcje z komórkami mięśniowymi. W efekcie traci na tym nie tylko układ nerwowy, ale i... Łysienie plackowate - przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie [WYJAŚNIAMY] Łysienie plackowate to choroba, w której uszkodzeniu ulegają mieszki włosowe, co skutkuje wypadaniem włosów. Choroba ta dotyczy osób w każdym wieku, jednak... Monika Wasilonek

dla zainteresowanych wklejam stronke WBC - krwinki białe, czyli leukocyty. Chronią organizm przed wrogami zewnętrznymi - bakteriami, wirusami, pierwotniakami. Dzielą się na trzy grupy - granulocyty, limfocyty i monocyty. Każda z nich walczy z innym rodzajem infekcji. U zdrowego niemowlęcia i małego dziecka liczba leukocytów może się wahać od 8 000 do 15 000 w mililitrze krwi. Wyższy poziom leukocytów wskazuje na stan zapalny w organizmie. Niższy może świadczyć o tym, że dziecko właśnie pzebyło jakąś, najczęściej wirusową, infekcję. Po kilku tygodniach poziom leukocytów powinien wrócić do normy, dlatego lekarz może zalecić powtórne badanie. RBC - krwinki czerwone, czyli erytrocyty. Są głównym składnikiem krwi, przenoszą tlen w organizmie. Powstają i dojrzewają w szpiku kostnym. Zawierają hemoglobinę, która nadaje im czerwoną barwę. U zdrowego niemowlęcia i małego dziecka powinno ich być od 3,5 do 5,4 mln/ml krwi. Niższy poziom erytrocytów świadczy o niedokrwistości. Wyższy może świadczyć o odwodnieniu. Jeśli maluch miał biegunkę, wymiotował i niewiele pił, jego krew gęstnieje - jest w niej więcej krwinek, a mniej osocza. Hgb lub Hb - hemoglobina. Jest nośnikiem tlenu. Wychwytuje go w płucach, a potem transportuje do wszystkich komórek organizmu. Jeśli jest jej za mało, do komórek dociera mniej tlenu, co może prowadzić do zaburzeń układu krążenia, oddychania i większej podatności na infekcje, braku apetytu i uczucia stałego zmęczenia. U zdrowego dziecka poziom hemoglobiny wynosi od 10 do 15 g/dl i w dużej mierze zależy od wieku (najniższy jest w miesiącu życia, gdyż szpik nie produkuje jeszcze odpowiedniej ilości erytrocytów, a kończą się zapasy z okresu płodowego). Jeśli poziom hemoglobiny spada poniżej normy, to dzieje się tak najczęściej z powodu niedoboru żelaza, czasem także witaminy B12 lub kwasu foliowego. Hct - hematokryt. Określa stosunek objętości krwinek czerwonych do objętości pełnej krwi. Najczęściej wyrażany jest w procentach. Norma dla niemowląt i małych dzieci wynosi 30-40%. Spadek poziomu hematokrytu może świadczyć o niedokrwistości, zaś podwyższony poziom - najczęściej o odwodnieniu. MCV - średnia objętość krwinki czerwonej. U zdrowego dziecka wynosi około 80 fl. Wartości niższe niż 70 fl są charakterystyczne dla niedoboru żelaza. Wyższe niż 100 fl mogą świadczyć o niedokrwistości wynikającej z niedoboru witaminy B12 lub kwasu foliowego. MCH - średnia masa hemoglobiny w krwince. Norma to 24-30 g/dl. MCHC - średnie stężenie hemoglobiny w krwince. Parametry MCHC, MCH i MCV pomagają lekarzowi ustalić, czy niedokrwistość jest skutkiem niedoboru żelaza, kwasu foliowego czy witaminy B12, i rozpocząć leczenie. RDW - rozkład objętości krwinek czerwonych. Wyraża się go w procentach. Norma wynosi 11,5-14,5%. Podwyższone RDW przemawia za niedokrwistością z niedoboru żelaza. Plt - trombocyty, czyli płytki krwi. Są to najmniejsze komórki krwi reperujące uszkodzone naczynia - uszczelniają przerwaną ściankę i tworzą skrzep, który hamuje krwawienie. Inaczej każde skaleczenie mogłoby się skończyć śmiercią. Powinno ich być 150-300 tys./mm3 krwi. Najczęstszą przyczyną trombocytopenii, czyli niedoboru płytek i wynikającej stąd tak zwanej małopłytkowej skazy krwotocznej, są infekcje wirusowe, a przede wszystkim różyczka. Skaza małopłytkowa jest także częstym objawem białaczki. Ret - retikulocyty. Norma wynosi 1-13% (śr. 5%) powyżej 6. miesiąca życia. Niedojrzała postać krwinki czerwonej. Ich ilość pokazuje, z jaką szybkością szpik kostny produkuje nowe erytrocyty. Wysoki poziom retikulocytów wskazuje na szybkie odnawianie się krwinek czerwonych w szpiku, np. po krwotoku, w okresie leczenia niedokrwistości z niedoboru żelaza, w niedokrwistości hemolitycznej, czyli powstałej wskutek gwałtownego rozpadu krwinek czerwonych. Rozmaz krwi Jeśli lekarz nie potrafi ustalić, czy choroba dziecka ma podłoże wirusowe, czy bakteryjne, może zlecić zrobienie rozmazu krwi. Laborantka ocenia pod mikroskopem wygląd białych krwinek i ich liczbę. Wyniki podaje się w procentach. Granulocyty (Neut) - przeważają nad limfocytami przed 4. dniem życia i po 4 roku życia. Ich wysoki poziom świadczy zwykle o infekcji bakteryjnej, zwłaszcza jeśli towarzyszy mu podwyższona liczba krwinek białych pałeczkowatych (Band powyżej 5%). Limfocyty (Lymph) - dominują nad granulocytami między 4. dniem a 4 rokiem życia. Podwyższenie ich liczby lub znaczna przewaga nad granulocytami świadczy zwykle o infekcji wirusowej. Eozynofile, krwinki kwasochłonne (Eo) - ich podwyższony poziom (powyżej 4-5) może świadczyć o alergii lub o zakażeniu pasożytniczym. Ich zupełny brak obserwuje się w niektórych ciężkich infekcjach bakteryjnych, a podwyższenie poziomu - w okresie rekonwalescencji. Limfocyty atypowe w rozmazie krwi obwodowej wraz z podwyższonym poziomem leukocytów świadczą z reguły o mononukleozie zakaźnej.

. 139 122 510 427 271 119 25 244

niskie płytki krwi u dziecka forum